Dawniej grafit był uważany za ołów, gdyż ma podobny do niego wygląd. Dopiero w XVIII wieku wykazano, że grafit nie jest ołowiem, ale odmianą węgla, gdyż spalany w kwasie azotowym całkowicie zmienia się na dwutlenek węgla. Grafit to substancja ciemnoszara, brudząca, nieprzezroczysta, o ciężarze właściwym 2,25 g/cm3. Tak miękka, że można nią pisać. Stąd nazwa od greckiego grafo - piszę.
Zwykły węgiel można zamienić na grafit
W wielkim piecu rozpuszcza się w stopionym żelazie nieco koksu (do 5%). I co się okazuje? Gdy żelazo krzepnie, wówczas rozpuszczony w nim węgiel wydziela się w postaci grafitu. Dziś przetwarza się kos w grafit przez ogrzewanie go w piecu elektrycznym do wysokich temperatur wraz z czystym tlenkiem żelazowym (Fe2O3).
Grafit przewodzi prąd elektryczny, należy jednak do półprzewodnikw. Jedynym rozpuszczalnikiem grafitu jest stopione żelazo. Grafit topi się dopiero w temperaturze 3500-4000 stopni Celsjusza. Z grafitu wyrabia się choćby ołówki, ale także trudnotopliwe naczynia laboratoryjne. Zmielonym grafitem powleka się żelazo dla ochrony przed korozją.
Jeśli chcesz zamówić pracę lub pomoc w pracy z dziedziny chemii, biologii, ekologii, napisz na:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz